بررسی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز و حافظۀ کاری در مدل حیوانی اوتیسم القاء شده با والپروئیک اسید

مقدمه: اوتیسم، یک اختلال تکاملی -عصبی پیچیده است که توسط اختلالات اجتماعی، مشکلات ارتباطی، الگوهای محدود، تکراری و کلیشه ای از رفتارها توصیف می شود. تغییر در سطح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در سبب شناسی اوتیسم نقش مهمی را ایفاء می کند. به هر حال نیاز است سطوح سرمی و مکانیسم عمل فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در اوتیسم مشخص شود. لذا این مطالعه به بررسی تعیین سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز و ارتباط آن با حافظۀ کاری در مدل حیوانی اوتیسم القاء شده با والپروئیک اسید می پردازد. مواد و روش ها: موش های صحرایی ماده نژاد اسپراگ داولی به دو گروه دریافت کنندۀ فسفات بافر سالین و گروه دریافت کنندۀ والپروئیک اسید تقسیم شدند. موش های صحرایی باردار والپروئیک اسید (500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن درون صفاقی) یا فسفات بافر سالین را 12/5 روز بعد از بارداری دریافت نمودند. نوزادان را در 30 و 60 روز پس از تولد مورد ارزیابی قرار دادیم. به منظور سنجش تغییر حافظۀ کاری و رفتارهای تناوبی حیوانات، آزمون مازy  شکل استفاده شد. به‏علاوه، سطح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز به روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: افزایش رفتارهای تناوبی در آزمون ماز y شکل در گروه دریافت کنندۀ والپروئیک اسید در مقایسه با موش های صحرایی کنترل مشاهده شد. سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در موش های صحرایی گروه والپروئیک اسید به طور قابل توجهی از گروه فسفات بافر سالین بالاتر بود. نتیجه گیری: افزایش فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز همراه با افزایش رفتارهای تناوبی در موش های صحرایی دریافت کنندۀ والپروئیک اسید همراه بود که نقش حیاتی این پروتئین را در حافظۀ کاری افراد مبتلا به اوتیسم پیشنهاد می دهد.